قفل دل من

       قلب جاي ايمان است و بايد باز باشد تا ايمان وارد شود. ببينيد ذات اقدس الهي اين دل را باز گذاشته و کليد آن را به دست ما داده است که آن کليد، همان دعا و استجابت‌خواهي از خداي سبحان است. فرمود عدّه‌اي اهل تدبّر در قرآن نيستند، برای اينکه درِ قلب آنها باز نيست، مثل اينکه يک عدّه نمي‌بينند، براي اينکه چشم خودشان را بستند. آن کسي که چشم خود را بَست، با چه چيزي ببيند؟ آن کسی که درِ دل را بَست، با چه چيزي بينديشد؟ فرمود: ﴿أَ فَلا يَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ أَمْ عَلي‏ قُلُوبٍ أَقْفالُها﴾؛[15] مگر اينکه دل آنها قفل شده باشد! دل با چه چيزي قفل مي‌شود؟ اين گناه است که دل را قفل مي‌کند؛ نه پيام دل را ـ که پيام فطرت است ـ مي‌گذارد از درون به بيرون برسد و آن ناله دل را صاحب دل بشنود و نه حرف معلّمان و مبلّغان، از بيرون وارد دروازه دل مي‌شود، چون دلِ بسته همين است. اگر کسي را در جايي ببندند، بعد درِ آن زندان يا اتاق را هم قفل کنند، نه ناله او را کسي مي‌شنود و نه حرف کسي به گوش او مي‌رسد. فرمود: ﴿أَ فَلا يَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ أَمْ عَلي‏ قُلُوبٍ أَقْفالُها﴾؛ قفل قلب همان سيّئات است.

یارب به دستان تو حل مشکل من          دارم تمنا باز کن قفل دل من